شناسایی، تحلیل و دسته بندی عوامل مؤثر بر شکل گیری شبکه های نوآوری در شرکت های دانش بنیان (مطالعه موردی پارک علم و فناوری دانشگاه تهران)

امروزه با پیچیده‌تر شدن فناوری‌ها، شرکت‌ها دیگر قادر نیستند به تنهایی به توسعة محصولات و خدمات نوآورانه بپردازند. از این‌رو، همکاری میان آنها در جهت نوآوری در محصول و فناوری به امری مهم تبدیل شده است. در این راستا، شبکه‌سازی با هدف نوآوری به عنوان یکی از روش‌های همکاری مورد توجه سازمان‌ها و شرکت‌ها قرارگرفته است. اما برای تحقق این نوع از شبکه‌ها باید به عواملی که بسترساز شکل‌گیری این مدل همکاری هستند، توجه کرد. در این راستا مقالة حاضر به شناسایی عوامل مؤثر بر شکل‌گیری شبکه‌های نوآوری در شرکت‌های دانش‌بنیان از نظر تاثیرگذاری هر یک از مؤلفه‌ها می‌پردازد. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش، روش میدانی و از نوع همبستگی بوده و تحلیل نتایج با استفاده از نرم‌افزار spss و بهره‌گیری از روش تحلیل عاملی اکتشافی صورت گرفته است. این پژوهش مجموعة عوامل مؤثر بر شکل‌گیری شبکه‌های نوآوری را در چهار دسته ارتباطات، توسعة همکاری، توانمندی‌های داخلی و تسهیل‌کنندگان دسته‌بندی می‌کند. نتایج همچنین نشان می‌دهد که متغیرهایی مانند وجود متخصصان، قوانین و اجرای مناسب، آشنایی شرکت‌ها با نوع فعالیت‌های یکدیگر، وجود پایگاه دانش و اعتماد از اهمیت بالایی برخوردارند.